طراحی سازه اتصال پرچ

هنگام طراحی سازه های پرچ، معمولاً بر اساس ظرفیت باربری و الزامات خاص، انتخاب فرم اتصال پرچ با توجه به مشخصات پرچ و تعیین پارامترهای سازه ای مربوطه، قطر پرچ و کمیت می باشد.جنس پرچ ها باید دارای خاصیت پلاستیکی خوب و بدون سفت شدن باشد.برای جلوگیری از تأثیر ضرایب انبساط مختلف بر استحکام اتصالات پرچ شده یا وقوع واکنش های الکتروشیمیایی در هنگام تماس با محیط های خورنده، مواد پرچ ها باید به طور کلی مشابه یا مشابه مواد پرچ شده باشد.

مواد پرچ معمولاً مورد استفاده عبارتند ازپرچ های فولادی، پرچ های مسی و پرچ های آلومینیومی.

1. ضخامت پرچ معمولاً از 5 برابر قطر پرچ تجاوز نمی کند.

2. ظرفیت باربری پرچ پانچ در مقایسه با پرچ حفاری حدود 20 درصد کاهش می یابد.

3. تعداد پرچ های موازی جهت بار نباید از 6 بیشتر باشد ولی از 2 عدد کمتر نباشد قطر پرچ ها در همان سازه باید تا حد امکان یکنواخت و حداکثر دو نوع باشد.

4. هنگام استفاده از چند ردیف پرچ برای تیر، سعی کنید پرچ ها را به صورت پلکانی مرتب کنید تاضریب قدرت پرچ را بهبود بخشد.

5. تنش مجاز پرچ های ساخته شده در محل ساخت باید به طور مناسب کاهش یابد.

6. هنگام پرچ کردن چند لایه تخته، رابط های هر لایه باید به صورت پلکانی باشد.

7. هنگامی که ضخامت صفحه بیشتر از 4 میلی متر است، نوار لبه فقط انجام می شود.هنگامی که ضخامت صفحه کمتر از 4 میلی متر است و نیاز زیادی به سفتی وجود دارد، پارچه کتانی پوشیده شده با سرب را می توان برای دستیابی به سفتی بین صفحات فولادی قرار داد.